Problemy z zębami w naszym kraju są częste, więc stan uzębienia Polaków pozostawia wiele do życzenia. Jednym z poważniejszych zagrożeń okazuje się paradontoza.
Co to jest paradontoza?
Paradontoza to stan zapalny przyzębia. Zwykle zaczyna się od zapalenia dziąseł. Jeśli stan utrzymuje się przez długi czas, to rozprzestrzenia się również na otaczającą tkankę łączną i kości szczęki. Przez lata może być bezbolesna, a przez to niezauważalna.
Ból pojawia się dopiero w zaawansowanym stadium. Przejście od zapalenia dziąseł do choroby przyzębia następuje etapami: dziąsła oddzielają się od zęba i tworzą kieszonki. Dają one bakteriom najlepsze możliwości rozwoju. Kieszenie z czasem się pogłębiają, a dziąsła cofają się. Następuje rozpad tkanki i kości. Pod koniec tego procesu zęby poluzowują się i mogą wypadać. Nieleczona choroba zapalna prowadzi do utraty zęba lub kilku zębów.
Jeśli układ odpornościowy jest nienaruszony, może bronić się przed bakteriami. Jednak osłabione mechanizmy obronne organizmu nie są już w stanie walczyć z patogenami przylegającymi do powierzchni zębów. Skutkiem może być zapalenie dziąseł.
Przyczyny paradontozy mogą być następujące: nieprawidłowe szczotkowanie zębów, nieodpowiednia higiena jamy ustnej, brak dbałości o zdrowie, osłabiony układ odpornościowy, czynniki genetyczne.
Objawy paradontozy
Typowe objawy choroby to krwawienie z dziąseł pojawiające się w trakcie szczotkowania zębów lub czyszczenia nitką, a nawet gryzienia i nieświeży oddech. To pierwsze sygnały i nie należy ich lekceważyć tylko pilnie skonsultować się ze stomatologiem. Inne symptomy mogące również świadczyć o paradontozie to opuchnięte i zaczerwienione dziąsła, ból i swędzenie w miejscu infekcji, ruchomość zębów, odsłanianie się szyjek zębowych, bolesna reakcja zębów na zimne i gorące bodźce, częste stany zapalne organizmu, osłabienie układu odpornościowego. Są to skutki uboczne, które wskazują na zaawansowany etap choroby.
Jak leczyć paradontozę?
Aby powstrzymać paradontozę i nie doprowadzić do uszkodzenia dziąseł i leżących poniżej tkanek, ważne jest wyeliminowanie bakterii wywołujących chorobę i zwalczenie stanu zapalnego. W znieczuleniu miejscowym dentysta oczyszcza powierzchnię zębów i usuwa bakterie. Jeśli nie można zatrzymać zapalenia, konieczny jest drobny zabieg chirurgiczny, podczas którego można dokładnie usunąć złogi i chore tkanki. Rodzaj wybranego leczenia przyzębia zależy również od stopnia zaawansowania choroby. Stomatolog lub periodontolog może leczyć szyjki zębów już narażonych na chorobę dziąseł metodą mikrochirurgiczną pod mikroskopem operacyjnym.
Leczenie paradontozy ma na celu przede wszystkim usunięcie tzw. biofilmu bakteryjnego (płytki nazębnej), a tym samym bakterii przyzębia. Po oczyszczeniu kieszonek dziąsłowych, wygładza się powierzchnię korzeni zębowych. W głębszym procesie czyszczenia korzenie są czyszczone, wygładzane i polerowane. Po takim konwencjonalnym oczyszczeniu kieszonek często stosuje się laseroterapię w celu dodatkowej dezynfekcji.
Oprócz dokładnych środków higieny ważne jest wzmocnienie układu odpornościowego, aby można było zwalczać bakterie w jamie ustnej. Każdy dotknięty chorobą powinien wiedzieć, że choroba przyzębia jest zaraźliwa. W naszych ustach żyje około 22 milionów bakterii. Niektóre z nich mogą uszkodzić zęby i dziąsła.
